«Δεν γίνεται να μην είσαι Ολυμπιακός!»(videos)
«Ήταν υποχρέωσή μας να νικήσουμε και να ευχαριστήσουμε τον κόσμο μας» ξεκαθαρίζει η Θεσσαλονικιά περιφερειακός, η οποία ψηφίζει πρωτεύουσα «δαγκωτό», αναφέρεται στην εμπιστοσύνη της διοίκησης του Ερασιτέχνη και του προέδρου, Μιχάλη Κουντούρη, στο τμήμα πόλο Γυναικών και «αποκαλύπτει» την άγνωστη πτυχή της Άλκηστης-οπαδού του Θρύλου.
Νομίζω ότι έχει μείνει ότι ήταν μια πολύ πετυχημένη χρονιά. Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είμαι πολύ χαρούμενη. Είναι πολύ θετικά τα συναισθήματα που αφήνει σε εμένα προσωπικά, καθώς συνειδητοποιούμε ότι έχει τελειώσει αυτή η χρονιά. Φαντάζομαι και σε όλες τις κοπέλες.
Ε: Τώρα που έχει περάσει καιρός και το βλέπεις αποστασιοποιημένα, το πιστεύεις ότι τα καταφέρατε όλα αυτά;
Α: Πολλά χρόνια, για να πω την αλήθεια, προσπαθούμε να καταφέρουμε κάποιους στόχους. Μια ευρωπαϊκή κούπα σε συνδυασμό με το πρωτάθλημα. Αλλά δεν πίστευα ότι θα γινόταν με αυτές τις κοπέλες, αυτή τη χρονική περίοδο, ίσως γιατί υπήρχαν κάποιες χρονιές στο παρελθόν που το είχα πιστέψει πιο έντονα, στην ομάδα. Γι’ αυτό και κρατούσα μικρό… καλάθι κατά τη διάρκεια της χρονιάς! Το ήθελα πολύ και τώρα που έχει τελειώσει, καταλαβαίνω γιατί αυτή η χρονιά ήταν τόσο πετυχημένη. Γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ σωστά και τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η χημεία της ομάδας τελικά… Είναι αυτό το κάτι παραπάνω που σου δίνει και μπορείς να πας ψηλά και στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα.
Ε: Ο συνδετικός κρίκος σε αυτή την ομάδα, ώστε να αποκτήσει αυτή τη χημεία;
Α: Σίγουρα ο προπονητής, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς. Η χημεία είναι πολύ περίεργο πράγμα, όπως όλοι γνωρίζουμε. Αλλά θεωρώ ότι ήρθαν κάποια άτομα στην ομάδα όπως ήταν η Αλεξάνδρα, η Ρομπέρτα, η Άσλεϊ, οι οποίες μας έδωσαν ένα διαφορετικό στιλ και μια διαφορετική νότα και ταίριαξαν τόσο άμεσα και γρήγορα και φοβερά μαζί μας, που ήταν σαν να παίζουμε μαζί χρόνια! Αυτό είναι η χημεία...
Ε: Ο Χάρης Παυλίδης, ο προπονητής σας, τι είναι τελικά για εσάς; Φίλος; Προπονητής; Δάσκαλος;
Α: Εντάξει, είναι λίγο από όλα. Ο προπονητής είναι σίγουρα και δάσκαλος. Δίνει τις βάσεις. Εκτός από την οικογένεια, είναι ο επόμενος μαζί με τον δάσκαλο που δίνουν τις βάσεις για τα μικρότερα κορίτσια. Και σε εμάς, εννοείται. Εγώ προσωπικά έχω πολύ καλή σχέση μαζί του. Έχω πολλά χρόνια γνωριμίας με τον Χάρη σαν προπονητή. Τον εκτιμώ απεριόριστα. Σε σχέση με την προπονητική, αλλά και σαν άνθρωπο, το γνωρίζει! Ίσως ο προπονητής είναι αυτός που μπορεί, όταν η ομάδα είναι άσχημα ψυχολογικά, να την ανεβάσει κι όταν πετάει στα ουράνια, να την προσγειώσει.
Ε: Όταν έχεις πρόβλημα, για μια συμβουλή, θα πας στον Χάρη; Όχι αποκλειστικά αγωνιστικά.
Α: Δεν ξέρω… Αναλόγως το πρόβλημα.
Ε: Φέτος είχατε τη στήριξη του κόσμου. Όταν χρειαζόταν, ήταν δίπλα σας και στην Ευρωλίγκα και στο πρωτάθλημα. Πώς είναι η χημεία σας με τον κόσμο;
Α: Στην αρχή μας άγχωνε λίγο, να παίζουμε μπροστά στον κόσμο μας, γιατί πιο πολύ δεν θέλαμε να τους απογοητεύσουμε και μας δημιουργούσε ένα άγχος αυτό. Στην πορεία, όμως, το διαχειριστήκαμε καλύτερα. Και οι πιο μικρές κοπέλες. Οι πιο μεγάλες προσπαθήσαμε να δώσουμε στις μικρότερες να καταλάβουν ότι ο κόσμος έρχεται να μας δει γιατί θεωρεί ότι ο Ολυμπιακός είναι ένα, ότι, είτε είναι πόλο είτε είναι ποδόσφαιρο, έρχεται και τον υποστηρίζει γιατί είναι Ολυμπιακός. Ότι έχει έρθει να μας υποστηρίξει και αυτό δεν πρέπει να λειτουργεί εις βάρος μας. Οπότε, στην πορεία το διαχειριστήκαμε καλύτερα και ο κόσμος ήταν, σαν να λέμε, ο 8ος παίκτης μας. Κάθε φορά που γέμιζε το κολυμβητήριο, το θεωρούσαμε υποχρέωσή μας να νικήσουμε και να ευχαριστήσουμε έτσι τον κόσμο μας.
Ε: Εκτός από τον κόσμο, έχετε και μια διοίκηση που είναι συνεχώς δίπλα σας. Έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια. Εσύ έχεις ζήσει την ιστορία του 2011-12 που η ομάδα πέρασε δύσκολες στιγμές.
Α: Πάντα! Το έχω πει κι άλλες φορές ότι η ομάδα δεν «χτίστηκε» σε έναν χρόνο, ούτε σε μια ημέρα. Όλη αυτή η προσπάθεια έχει ξεκινήσει σίγουρα εδώ και 4 χρόνια, από τον κύριο Κουντούρη, από τη στιγμή που ανέλαβε πρόεδρος. Έκανε μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, απλά αυτό φάνηκε τα δύο τελευταία χρόνια. Έβλεπε ότι το τμήμα αυτό μπορεί να πάει πολύ ψηλά, ήθελε να το βοηθήσει όπως μπορούσε και πιστεύω ότι το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Είναι σε όλα τα παιχνίδια εδώ, μας υποστηρίζει, είναι κοντά μας και εμείς τον εκτιμούμε πολύ και ξέρουμε ότι η στήριξή του είναι πολύ σημαντική για μας.
Ε: Είσαι στον Ολυμπιακό 8 χρόνια, έχει ζήσει διάφορες καταστάσεις. Τι σου μένει; Από την Άλκηστη των πρώτων ετών ως και σήμερα, πώς είναι;
Α: Καμία σχέση… Και αγωνιστικά και σαν άνθρωπος έχω αλλάξει. Όσο μεγαλώνεις, ωριμάζεις κιόλας. Θεωρώ ότι έχω ωριμάσει πολύ και ως αθλήτρια, ειδικά στο νερό. Και μέσα στο νερό και έξω από το νερό! Και σαν άνθρωπος… Λογικό είναι, περνάνε τα χρόνια, κάποιες καταστάσεις σε ωριμάζουν. Κάποιες αποτυχίες σε ωριμάζουνε. Μαθαίνεις να παλεύεις περισσότερο. Δεν είμαι εγώ η αρμόδια να το κρίνω, αλλά θεωρώ ότι είναι δύο διαφορετικά άτομα. Βάσει της ωριμότητας και του πώς διαχειρίζεσαι κάποια πράγματα.
Ε: Έπειτα από τόσα χρόνια στον σύλλογο, εκτός από αθλήτρια, νιώθεις πλέον και φίλαθλος;
Α: Σίγουρα! Εγώ πηγαίνω συχνά και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Παρακολουθώ πάρα πολύ από την τηλεόραση βόλεϊ -και Ανδρών και Γυναικών. Και τους Άνδρες μας, του πόλο. Δεν γίνεται να μην είσαι Ολυμπιακός.
Ε: Όταν είσαι στην κερκίδα, σε άλλο άθλημα, πώς αντιδράς;
Α: Το χειρότερό μου είναι αυτό... Ειδικά με το πόλο, που γνωρίζω και τις φάσεις, τι συμβαίνει καλύτερα, τον διαιτητή, τον προπονητή, τους παίκτες, τα συστήματα. Που μπορώ, σε αντίθεση με το βόλεϊ, το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, και καταλαβαίνω τι γίνεται, είμαι πιο εκστασιασμένη από ό,τι όταν παίζω εγώ. Ξέρεις, όταν κάθεσαι στον πάγκο και στην κερκίδα είναι πιο δύσκολο από όταν παίζεις μέσα. Δεν αντιλαμβάνεσαι τους παλμούς σου... Δεν ξεφεύγω, όμως, πάντα κρατάω ένα επίπεδο...
Ε: Τελικά... Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;
Α: Αθήνα! Παρότι Θεσσαλονικιά, Αθήνα! Εντάξει, είμαι πολλά χρόνια στην Αθήνα και στον Πειραιά, αλλά Αθήνα. Εμένα μου αρέσουν οι ρυθμοί της...
** ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Λατρεία!
** ΚΟΥΠΕΣ: Πολλές!
** ΠΟΛΟ: Νερό
** ΕΡΩΤΑΣ: Αγάπη
** ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Φίλοι
** ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ: Ολυμπιακός!
** ΘΥΡΑ 7: Κόσμος
** ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ: Αντίπαλος
** ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΟ: Σπίτι
** ΟΝΕΙΡΟ: Μαγικό!
** ΕΛΛΑΔΑ: Μου έρχεται η γαλανόλευκη σημαία...
** ΔΙΑΚΟΠΕΣ: Θάλασσα, αιώρα, αμμουδιά και ήλιος...
Ε: Καιρός για διακοπές δεν υπάρχει. Τώρα έχετε υποχρεώσεις με την εθνική ομάδα.
Α: Τελείωσαν οι διακοπές… οι τωρινές, βέβαια! Μετά, τέλη Αυγούστου, μέσα προς τέλη Αυγούστου.
Ε: Πλέον στην εθνική ομάδα είστε με τα κορίτσια της Βουλιαγμένης.
Α: Με τα κορίτσια της Βουλιαγμένης είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Εγώ προσωπικά στηρίζω κάποια πράγματα. Μέσα στην πισίνα μπορεί να γίνει οτιδήποτε, να μπεις, να σε «χτυπήσει» ο αντίπαλος, αλλά έξω από την πισίνα συνεχίζουμε να είμαστε φίλες, συμπαίκτριες στην εθνική ομάδα… Τα ξεχνάς όλα. Μέσα στην πισίνα είναι κάτι άλλο. Ήρθαμε όλες στην Εθνική, θα κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια, εξάλλου είναι και φίλες μου από τη Βουλιαγμένη. Θέλουμε το καλοκαίρι να φτάσουμε ψηλά την ελληνική σημαία και την Ελλάδα. Αυτό θα το καταφέρουμε μόνο αν είμαστε μονιασμένες και αν λειτουργούμε σαν ομάδα.
Ε: Στον 5ο τελικό οι αθλήτριες της Βουλιαγμένης ίσως ήθελαν να ολοκληρώσουν τον αγώνα. Ήταν μια απόφαση που πήρε η διοίκηση και δεν θα μπορούσαν να έχουν λόγο...
Α: Φαντάζομαι, απ’ ό,τι διάβασα γιατί δεν το γνωρίζω, ότι η διοίκηση της Βουλιαγμένης πήρε την απόφαση. Δεν γνωρίζω κάτι άλλο. Αυτά τελείωσαν, πρέπει να τα βάλουμε στην άκρη. Συνεχίζουμε με πολύ δύσκολες προπονήσεις, θα είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι και πρέπει να τα ξεχάσουμε. Ό,τι έγινε, έγινε...
Ε: Σε ό,τι αφορά την επόμενη χρονιά ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά για την ομάδα του Ολυμπιακού. Έχετε αρχίσει να το σκέφτεστε από τώρα ή είναι πολύ νωρίς;
Α: Νομίζω ότι είναι λίγο νωρίς. Μας περιμένει τον Οκτώβριο ένα Σούπερ Καπ. Αυτή τη στιγμή είναι νωρίς, τα όποια σχέδια θα τα κάνουν ο προπονητής με τη διοίκηση και τον πρόεδρο.
Ε: Είστε, όμως, πρωταθλήτριες Ελλάδας, πρωταθλήτριες Ευρώπης. Του χρόνου τι άλλο να περιμένουν από σας; Το Σούπερ Καπ, όπως είπες, είναι ο πρώτος στόχος της σεζόν;
Α: Είναι λίγο μακριά, γιατί εμείς οι αθλήτριες έχουμε μάθει να βάζουμε λίγο πιο κοντινούς στόχους, γιατί υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα. Δηλαδή, δεν μπορείς να βάλεις στόχο τον Οκτώβριο όταν έχεις τον Αύγουστο ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είναι δύσκολο να το κάνεις, ακόμα και μόνο στο μυαλό σου. Θες δε θες, ο πιο κοντινός σου στόχος είναι ο άμεσος στόχος. Το έχουμε μέσα στο μυαλό μας, δεν έχουμε πάρει το Σούπερ Καπ. Πέρσι παίξαμε με τη Σαμπαντέλ. Εννοείται πως μας λείπει και θέλουμε να το διεκδικήσουμε. Αλλά το κάθε πράγμα στην ώρα του.
Ε: Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που έχει αποκτήσει τη «χημεία» του, έχετε παίξει απέναντι σε πολλές ομάδες. Υπάρχει κάποια παίκτρια με την οποία θα ήθελες να αγωνιστείτε ως συμπαίκτριες;
Α: Δεν μπορώ να πω, γιατί νομίζω θα φέρω σε δύσκολη θέση τις συμπαίκτριές μου, τις οποίες εκτιμώ. Θα πω μια παίκτρια την οποία θεωρώ πάρα πολύ έξυπνη. Είναι από τη Σαμπαντέλ. Θεωρώ ότι είναι μια παίκτρια που καθένας θα την ήθελε για συμπαίκτρια. Είναι η Εσπάρ, το νούμερο 3 της Σαμπαντέλ. Χωρίς να θέλω να πω ότι οι συμπαίκτριές μου δεν είναι εξίσου καλές, είναι μια παίκτρια που έχει πολύ καλό χειρισμό με τη μπάλα. Δεν σκοράρει, αλλά κάνει όλο το παιχνίδι. Γι’ αυτό εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Σου δίνει πάσες, φτιάχνει το παιχνίδι. Είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος, αλλά και πολύ εύκολος συμπαίκτης. Είναι παίκτρια κλάσεως, έχει βγει καλύτερη στους Ολυμπιακούς του 2012. Δεν σημαίνει πως χρειάζεται η ομάδα μου μια τέτοια παίκτρια, απλά τη θαυμάζω. Όταν την έχω απέναντί μου, γιατί παίζουμε σε αντίστοιχες θέσεις, είναι δύσκολο να την μαρκάρεις.
Ε: Κλείνοντας, ένα μήνυμα στον κόσμο του Ολυμπιακού...
Α: Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω ιδιαίτερα που μας στήριξε, όχι μόνο τις στιγμές που ήξερε ότι πηγαίνουμε για το Ευρωπαϊκό και το πρωτάθλημα, αλλά και στις δύσκολες στιγμές, όπως ήταν στον 5ο τελικό. Έδωσε το παρών και μας έδωσε ώθηση για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Του αφιερώνουμε και το Ευρωπαϊκό και το ελληνικό πρωτάθλημα.
(Μέρος 1ο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου