League Cup στην Ελλαδα?

Η λύση που μπορεί να δώσει βοήθειες στον ρυθμό, τις αντοχές, αλλά και τα έσοδα των ομάδων. Γράφει ο Β. Γαλούπης

Εκ πρώτης όψεως το ερώτημα μπορεί να ακουστεί και κάπως αφελές. Τι πάει να πει “γιατί δεν έχουμε λιγκ καπ εμείς;”. Τι άλλο έχουμε, δηλαδή; Μοιάζουμε σε κάτι με την Αγγλία για να διαθέτουμε και Λιγκ Καπ; Σε τι; Στα γήπεδα, τα λεφτά, τον κόσμο, τους παικταράδες, την ποιότητα; Το Λιγκ Καπ μας μάρανε, λοιπόν. Την στιγμή που το πρωτάθλημα διακόπτεται κάθε τρεις και λίγο από παρατράγουδα.

Ας το δούμε, όμως, από μια άλλη οπτική γωνία. Κάθε τρεις και λίγο, γίνονται διάφοροι, ανεδαφικοί συνήθως, παραλληλισμοί της Ελλάδας με ξένα πρωταθλήματα, σε θέματα όπως η οργάνωση, οι ακαδημίες, η αντιμετώπιση της βίας κλπ. Σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή, αφού οι περισσότεροι τα λένε για να τα λένε. Οι συγκρίσεις, άλλωστε, τις περισσότερες φορές είναι εκ προοιμίου περιττές.
Ας πάμε, λοιπόν, σε πρακτικό επίπεδο. Παρατηρούμε ότι οι ελληνικές ομάδες όταν δίνουν για ένα διάστημα τρία ματς την εβδομάδα, γονατίζουν. Ακόμα και φέτος το διαπιστώσαμε με τους εκπροσώπους μας στην Ευρώπη, αλλά και με τις συχνές εμβόλιμες αγωνιστικές.
Ο Ολυμπιακός δείχνει σημάδια υπερκόπωσης μετά το βαρύ πρόγραμμα Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου, ο Παναθηναϊκός ανέβηκε μόνο όταν αποκλείστηκε από γιουρόπα και κύπελλο, ο ΠΑΟΚ έχει κλατάρει εδώ και τρεις μήνες, ενώ και ο Αστέρας βγάζει πλέον κούραση το τελευταίο διάστημα και δεν παίζει όπως στην αρχή της σεζόν.

• Ένας νόμος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι ότι “αγώνας ίσον προπόνηση” και “προπόνηση ίσον αγώνας”. Ακριβώς, δηλαδή, επειδή δεν υπάρχει πλέον διάστημα ξεκούρασης μεταξύ των παιχνιδιών, άρα και οι προπονήσεις δεν είναι δυνατές με τόσο βαρύ πρόγραμμα, τα ματς είναι πλέον αυτά που θεωρούνται η καλύτερη προπόνηση, αφού ο παίκτης εκεί δίνει πάντα θέλοντας και μη το 100% δυο, τρεις φορές την εβδομάδα.
• Ακόμα, όμως, και στην προετοιμασία, οι προπονήσεις πρέπει να γίνονται σε συνθήκες κι ένταση αγώνα. Στο 100% αν είναι εφικτό. Στα κόκκινα. Έτσι ώστε να μπορεί μετά να ανταπεξέλθει ο ποδοσφαιριστής στις απαιτήσεις των ματς. Δεν γίνεται να προπονείσαι στο 60% και να περιμένεις να αποδώσεις στο 100% στο παιχνίδι.

Το αγγλικό ποδόσφαιρο, λοιπόν, εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για τον γρήγορο ρυθμό του. Η μπάλα πηγαίνει πάνω – κάτω. Οι αγωνιστικές είναι πολλές και το πρόγραμμα βαρύ. Οι διοργανώσεις το ίδιο με πρωταθλήματα, κύπελλα, λιγκ καπ, Ευρώπες, διοργανώσεις για τις ρεζέρβες κλπ.

Τους εκπαιδεύει να αντέχουν

Ακριβώς, λοιπόν, αυτό το σερί πρόγραμμα υποχρεώνει τους παίκτες να προσέχουν την εξωγηπεδική τους ζωή, να είναι συνέχεια στην πρίζα, να είναι καλοπροπονημένοι. Και το βασικότερο; Τους εκπαιδεύει να αντέχουν. Διαφορετικά, δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν. Το ίδιο και τα τιμ τους σε θέματα αποκατάστασης, αφού ο παίκτης πρέπει να επανέρχεται στο άψε σβήσε. Επίσης, οι σύλλογοι υποχρεώνονται να φτιάχνουν πιο ισορροπημένα ρόστερ. Με λίγα λόγια, θες δεν θες σοβαρεύεσαι όταν πρέπει να παίζεις συνέχεια.
Όταν ένας ποδοσφαιριστής, λοιπόν, αγωνίζεται όλη τη σεζόν και κάθε σεζόν Κυριακή – Τετάρτη, αφού το καλεντάρι είναι γεμάτο διοργανώσεις, και μάλιστα σε ματς με γρήγορο ρυθμό, τότε ο οργανισμός του προσαρμόζεται κι ανταποκρίνεται αναλόγως με τον καιρό, με την σωστή δουλειά και με την ανάλογη υποδομή.

Δεν μαθαίνουν στην πίεση

Το ελληνικό πρωτάθλημα ζει εδώ και δεκαετίες στους δικούς του νωχελικούς ρυθμούς. Γιαβάς – γιαβάς πάει. Κι έτσι όταν τσιτώνουν λίγο τα πράγματα για ένα διάστημα, οι ομάδες παιδεύονται. Βγάζουν προβλήματα. Κάνουν κοιλιές. Πελαγώνουν. Δεν είναι μαθημένες σε τέτοια πίεση.
Το ελληνικό πρωτάθλημα κάθε τρεις και λίγο αλλάζει προδιαγραφές. Δεν έχει σταθερότητα. Πόσες ομάδες θα αγωνίζονται, πότε γίνεται η κάθε αγωνιστική κλπ., δεν τα ξέρει κανείς. Όλα αλλάζουν διαρκώς, ενώ στα μισά της σεζόν υπάρχουν ακόμα και σύλλογοι που αποχωρούν.
Επίσης, το κύπελλο κάθε χρόνο αλλάζει κι αυτό μορφή. Με συνέπεια κάθε φορά να διαμορφώνονται νέα δεδομένα.

Για να μένουν ζεστοί

Σε όλη την Ευρώπη το καλεντάρι βαραίνει, στην Ελλάδα παραμένει ως έχει ή γίνεται πιο ελαφρύ. Ήδη φέτος με την απόσυρση της Νίκης Βόλου, τα ματς μειώνονται. Και δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τον ΟΦΗ. Στο κύπελλο τη μια έχει ομίλους, την άλλη δεν έχει. Τη μια υπάρχουν διπλά ματς, την άλλη νοκ άουτ. Σούπερ Καπ δεν γίνεται. Λιγκ Καπ δεν σκέφτεται κανείς να φτιάξει, έτσι ώστε να κρατούνται οι αναπληρωματικοί ζεστοί, ενώ θα υπάρχει και διεκδίκηση μιας κούπας ακόμα μέσα στην σεζόν, με ανάλογα μπόνους και πριμ. Και για τις ομάδες από τα τηλεοπτικά. Στην Ευρώπη, άλλωστε, έτσι κι αλλιώς μόνο μέχρι τον Φλεβάρη αγωνίζονται πια οι ελληνικές οι ομάδες.
Συν ότι θα μπορούσε να γίνει κι ένα κανονικό πρωτάθλημα για ρεζέρβες, έτσι ώστε να μην σκουριάζουν τόσοι παίκτες του κάθε ρόστερ στους πάγκους.
Το ότι από το ελληνικό ποδόσφαιρο με τις παθογένειές του λείπουν χίλια πράγματα που πρέπει να γίνουν ή να διορθωθούν, δεν πάει να πει ότι αν μπορεί να γίνει κι ένα σωστό, δεν θα γίνεται.

Φέργκιουσον: Κούπα να’ ναι κι ό,τι να’ ναι

Κάποτε ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε πει, όταν ρωτήθηκε πότε μια χρονιά είναι επιτυχημένη γι’ αυτόν: “Η χρονιά που θα πάρουμε έστω κι έναν τίτλο, οποιονδήποτε τίτλο, είναι σίγουρα επιτυχημένη. Αποτυχημένη είναι μόνο όταν δεν βάζουμε καμία κούπα στην τροπαιοθήκη μας”.
Όσο περισσότερες διοργανώσεις, τόσο περισσότερα κίνητρα… Κάθε κούπα, ακόμα και του κυπέλλου ή του λιγκ καπ, μπορεί να βγάλει λίγο ατμό από την χύτρα και να εκτονώσει κάπως την κατάσταση σε μια αποτυχημένη σεζόν για έναν σύλλογο. Όσο περισσότερες κούπες, εξάλλου, τόσο μικρότερη η κρισιμότητά τους και η ένταση.

Έτσι γίνεσαι ανταγωνιστικός

Κάθε τίτλος, άλλωστε, δίνει έτσι κι αλλιώς χαρά στον κόσμο των ομάδων. Και ειδικά των μικρότερων όταν έχουν την ευκαιρία να τον διεκδικήσουν. Κι όμως, ακόμα και στην Ελλάδα του 2015 ακούμε… μεσαιωνικές δηλώσεις του τύπου “καλύτερα που αποκλειστήκαμε από την Ευρώπη και το κύπελλο, για να τα δώσουμε όλα για το πρωτάθλημα”…
Με τη διαφορά ότι κανένας παίκτης δεν μένει στην πρίζα πια, με μόνο ένα ματς την εβδομάδα. Κρυώνει! Και σωματικά και ψυχολογικά. Τα κίνητρα, η βελτίωση, η πρόοδος, αλλά και τα περισσότερα έσοδα έρχονται μόνο με τα περισσότερα ματς και τις περισσότερες διοργανώσεις στην εποχή μας… Έτσι γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός, μόνο όταν πιέζεσαι διαρκώς, όχι με την περισσότερη ξεκούραση…