Φιλιώ Μανωλιουδάκη:«Οι μεγάλες ομάδες γράφουν ιστορία» (videos)
Η αρχηγός, Φιλιώ Μανωλιουδάκη, πήρε πρώτη στα χέρια της τις βαρύτιμες κούπες, όπως είχε κάνει και πέρσι, με το LEN Trophy και το πρωτάθλημα, και πρώτη ανοίγει τον κύκλο των συνεντεύξεων στον «ΓΑΥΡΟ» και το gavros.gr!
Η 29χρονη περιφερειακός στα οκτώ χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα του Πειραιά ωρίμασε, βελτιώθηκε, έγινε σύζυγος (είναι παντρεμένη με τον Μάρκο Μίσιτς, βοηθό προπονητή στον Εθνικό), έγινε πρωταθλήτρια εντός κι εκτός συνόρων, συνδύασε το όνομά της με το συγκλονιστικό φινάλε του τελικού με τη Σαμπαντέλ, όπου το γκολ της, 33’’ για το τέλος, έκρινε τον τίτλο… Για την ίδια, αυτή η πορεία είναι πολλά περισσότερα…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Φιλιώ, ήρθες στον Ολυμπιακό όταν ξεκίνησε η μεγάλη προσπάθεια για να φτιαχτεί μια ομάδα δυνατή, ώστε να έρθουν τίτλοι και στο πόλο Γυναικών. Οκτώ χρόνια αργότερα τα έχετε καταφέρει στο ακέραιο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έτσι ακριβώς… Νομίζω ότι κάθε αθλητής όταν έρχεται στον Ολυμπιακό αυτό έχει στο μυαλό του. Να ζήσει τέτοιες μεγάλες στιγμές. Εμείς το ζούμε με το παραπάνω τα τελευταία χρόνια. Νομίζω ότι από το 2007 μέχρι τώρα, με όλες τις καλές και κακές στιγμές, σίγουρα είναι ένας ωραίος κύκλος, που αφήνει αξέχαστες αναμνήσεις. Κι αυτό είναι που θα θυμόμαστε για πάντα, όταν αργότερα θα φύγουμε από τις πισίνες και θα είμαστε κάπου αλλού. Σίγουρα όλα αυτά θα μας έρχονται στο μυαλό ξανά και ξανά. Είναι κάτι ονειρεμένο αυτό που ζούμε τώρα, το ευχόμουν χρόνια, μακάρι να είχε γίνει νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Αυτό είναι το σημαντικό.
Ε: Τι είναι πιο δύσκολο; Να μην έχεις κατακτήσει κάτι και να προσπαθείς να βάλεις κι εσύ το όνομά σου στην ιστορία, ή το να έχεις πάρει τα πάντα και να πρέπει να κρατηθείς ψηλά;
Α: Και τα δύο είναι εξίσου δύσκολα. Το πιο δύσκολο, βέβαια, είναι να παραμείνεις στην κορυφή. Γιατί όταν είσαι πρωταθλητής, όλοι κοιτάνε εσένα και θέλουν να σε κερδίσουν. Οι μεγάλες ομάδες, αυτές που γράφουν ιστορία, είναι αυτές που μένουν για πολλά χρόνια στην κορυφή και έχουν διάρκεια. Εμάς, όμως, αυτό μας έχει δείξει η διοίκηση. Δείχνουν ότι μας πιστεύουν και όταν κάνουν πλάνο τριετίας, είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς. Διότι έτσι μας δίνουν έξτρα κίνητρο. Έχουν βάλει τις βάσεις για να κάνουμε και εμείς σιγά-σιγά τη δική μας αυτοκρατορία στο πόλο Γυναικών.
Ε: Νιώθετε τη διοίκηση κοντά σας;
Α: Είναι δίπλα μας ό,τι κι να χρειαστούμε, οτιδήποτε και να ζητήσουμε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Από μια λεπτομέρεια, που μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ανούσια, αμέσως μας παρέχουν ό,τι χρειαστούμε. Αυτό σου λύνει όλα τα προβλήματα και σε κάνει να αφοσιώνεσαι αποκλειστικά σε αυτό που πρέπει εσύ να κάνεις μέσα στην πισίνα.
Ε: Πιστεύεις ότι η ομάδα κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης και να κατακτήσει την Ευρωλίγκα επειδή πέρσι κατέκτησε το LENTrophy; Είδε, δηλαδή, ότι μπορούσε να σταθεί και στο διεθνές στερέωμα;
Α: Σίγουρα αυτό σου δίνει την ώθηση. Σε κάνει να πιστεύεις πιο πολύ στον εαυτό σου και στην ομάδα. Αποκτάς μια έξτρα εμπειρία γιατί, καλώς ή κακώς, πρέπει να περάσεις από κάποια στάδια. Ξεκινήσαμε πέρσι με το LEN Trophy, μετά κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, που ήταν εξίσου δύσκολο. Οπότε σου δίνει ένα έξτρα κίνητρο, σε κάνει να λες ότι «θέλω να κάνω το βήμα παραπάνω»… Αυτό είναι το σημαντικό, ότι πάντα πρέπει να κοιτάς βήμα-βήμα τι θες να κάνεις. Εάν το πας σταδιακά, θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, ώστε να μην είσαι μια ομάδα «πυροτέχνημα»! Έτσι δείχνουμε ότι έχουμε σταθερότητα και ότι δεν βρεθήκαμε ξαφνικά στην κορυφή.
Ε: Όλο αυτό, όμως, δημιουργεί αυξημένες απαιτήσεις και για την επόμενη σεζόν...
Α: Σίγουρα, αλλά είναι καλύτερο να έχεις υψηλούς στόχους από το να μην έχει καθόλου. Οπότε, με σκληρή προπόνηση, όταν έχεις στο μυαλό σου πως, εάν δουλέψεις σκληρά, μπορεί να ξαναζήσεις ανάλογες στιγμές, νομίζω ότι δεν θες κάτι περισσότερο για να τα καταφέρεις. Αυτό είναι το επιπλέον κίνητρο, γιατί θέλουμε να κατακτήσουμε και την επόμενη σεζόν όλα τα τρόπαια, αρχής γενομένης και καλώς εχόντων των πραγμάτων με το Σούπερ Καπ. Υγιείς να είμαστε, να δουλεύουμε σκληρά και νομίζω ότι όλα μπορούμε, σιγά-σιγά, να τα καταφέρουμε.
Ε: Έχετε και έναν προπονητή, τον Χάρη Παυλίδη, που αν μη τι άλλο και σας πωρώνει και σας προσγειώνει...
Α: Συνεργαζόμαστε πάρα πολλά χρόνια με τον Χάρη, σχεδόν όλη μου τη ζωή. Ξέρει τι πρέπει να κάνει, την κατάλληλη στιγμή, πότε να μας ανεβάσει, πότε να μας προσγειώσει, οπότε αυτό είναι αρκετά σημαντικό.
Ε: Είσαι στον Ολυμπιακό από το 2007 κι έφτασες να είσαι αρχηγός, αναμενόμενα με αυξημένες αρμοδιότητες. Έχεις το ρόλο του «προστάτη» των υπολοίπων κοριτσιών, νιώθεις η φωνή τους, η εκπρόσωπός τους;
Α: Δεν το περίμενα όταν ερχόμουν στον Ολυμπιακό ότι θα φτάσω κάποια στιγμή να είμαι αρχηγός. Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα. Κάνω το ίδιο που έκανα και πριν, ο ρόλος μου δεν είναι διαφορετικός. Προσπαθώ πάντα και να εμψυχώνω την ομάδα, να δίνει όσα περισσότερα μπορώ και να βρίσκουμε λύση σε προβλήματα που σίγουρα δημιουργούνται. Κάθε αρχηγός και κάθε κοπέλα θέλει να το κάνει αυτό. Δηλαδή, δεν πάει να πει κάτι ότι είμαι αρχηγός… Όταν θέλεις το καλό της ομάδας, σίγουρα βάζεις και τον εγωισμό σου πιο κάτω. Γιατί εγώ μπορεί να σκέφτομαι διαφορετικά και οι άλλες δώδεκα-δεκατρείς να μη σκέφτονται το ίδιο με εμένα. Οπότε προσπαθώ να βρίσκω συμβιβαστικές λύσεις, γιατί έτσι γίνονται όπως πρέπει τα πράγματα.
Ε: Τι είναι πιο εύκολο, να μιλάς με αθλήτριες που είναι συνομήλικές σου ή με τις μικρότερες; Ποια είναι η δυσκολία στη διαχείριση των διαφορετικών χαρακτήρων;
Α: Γνώμη μου είναι πως όταν είσαι σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, δεν υπάρχουν κατηγορίες. Είμαστε όλοι ίσοι! Είτε παίζεις ένα λεπτό, είτε παίζεις 32 λεπτά, είτε είσαι η μικρότερη, είτε είσαι η μεγαλύτερη, είμαστε όλες ίσες. Όλοι χρειαζόμαστε, είμαστε όλοι μία αλυσίδα και είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ενωμένες για να μπορέσουμε να καταφέρουμε ό,τι έχουμε ως στόχο. Για εμένα είναι το ίδιο, απλά μιλάω στις συναθλήτριές μου. Ούτε κοιτάω ποια είναι, ούτε πού είναι... Όλες είμαστε ίσες.
Ε: Σίγουρα είστε όλες φίλες, αλλά πιο κοντά με ποια νιώθεις;
Α: Με την Ασημάκη. Κάναμε παρέα και πριν έρθει στον Ολυμπιακό και τώρα που ήρθε κάνουμε αρκετή παρέα. Αλλά, με όλα τα κορίτσια τα πηγαίνω πολύ καλά. Και με τη Χρυσή (σ.σ. Διαμαντοπούλου), στην οποία έχω αδυναμία, αλλά με όλες θέλω να πιστεύω ότι είμαι κοντά, δεν ξέρω αυτές πώς το βλέπουν. Δεν έχω κάποια με την οποία να… τρελαίνομαι, ή κάποια για την οποία να αδιαφορώ!
Ε: Οπότε χάρηκες όταν ήρθε η Αλεξάνδρα στον Ολυμπιακό.
Α: Χάρηκα πολύ. Γιατί, όπως το έχω ξαναπεί, είναι ευλογία να την έχεις συμπαίκτρια και όχι αντίπαλο. Ένιωσα πολύ όμορφα όταν έμαθα ότι θα έρθει.
Ε: Έχει περάσει αρκετός καιρός από τον τελικό με τη Σαμπαντέλ, αλλά… πώς το θυμάσαι εκείνο το γκολ;
Α: Πολλοί με ρωτάνε… Δεν ένιωσα κάτι, δεν σκέφτηκα κάτι. Ήταν στιγμιαίο. Το πιο παράξενο ήταν ότι πήγα από τη μέση στο πρώτο δοκάρι. Είχα να παίξω εκεί χρόνια. Παλαιότερα, έπαιζα πάντα εκεί, απλά τα τελευταία δύο χρόνια παίζω στην πάσα. Δεν ξέρω γιατί βρέθηκα εκεί. Μάλλον ήταν το πεπρωμένο! Σίγουρα, όμως, το ίδιο θα ένιωθα όποια και να το έβαζε το γκολ κι ας μην ήμουν εγώ. Το σημαντικό ήταν ότι κερδίσαμε και όχι ότι έτυχε να είμαι εγώ αυτή που σκόραρε.
Ε: Απλά, όμως, εσύ θα μπορούσες εκείνη τη στιγμή να είσαι ο «σωτήρας», αλλά και ο μοιραίος παίκτης, εάν είχες αστοχήσει...
Α: Πάντα στη ζωή για να πετύχεις κάτι έχεις αποτύχει προηγουμένως. Έχω βρεθεί σε ανάλογη θέση και το έχω χάσει. Μπορεί τώρα να μη θυμάμαι πού και πότε, αλλά σίγουρα μου έχει τύχει... Οπότε, έτυχε και ευτυχώς πήγαν όλα καλά.
Ε: Με τον κόσμο πανηγυρίσατε το ευρωπαϊκό, πανηγυρίσατε και το πρωτάθλημα. Έχετε ένα δέσιμο με τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
Α: Εγώ θα πω ότι… τρελαίνομαι! Μου αρέσει πάρα πολύ όταν παίζω σε κατάμεστο κολυμβητήριο! Το έχω ξαναπεί, ο κόσμος είναι ο 8ος παίκτης μας. Εμένα προσωπικά δεν με αγχώνει, με βοηθάει. Μπορώ να πω ότι πολλές φορές μέσα στο παιχνίδι τραγουδάω μαζί τους! Αυτή τη στιγμή έχουν έρθει πιο κοντά μας και το σημαντικό είναι να έρχονται και του χρόνου. Τους έχουμε δώσει ένα κίνητρο για να έρθουν δίπλα μας κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Ε: Η φιέστα στο «Γ. Καραϊσκάκης»...
Α: Αυτό είναι ονειρεμένη στιγμή, δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ... Πέρσι λέγαμε «μακάρι να το ξαναζήσουμε» και τώρα λέμε «ωραία, του χρόνου πάλι»! Να πάνε όλα καλά... Είναι στιγμές που δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ. Είναι μοναδικές.
Ε: Στιγμές που η πρώτη είναι πάντα γλυκιά, η επόμενη δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα... Σε σχέση με πέρσι και το LenTrophy, το πρώτο που ήταν κάτι καινούργιο, φέτος στην Ευρωλίγκα ήταν διαφορετικά, πιο δύσκολα τα πράγματα;
Α: Ήταν διαφορετικά σίγουρα και ήταν σαφώς πιο δύσκολα, απέναντι σε πολύ καλές ομάδες, τοπ ομάδες της Ευρώπης. Το βασικό για εμάς, ο βασικός μας στόχος, ήταν να περάσουμε στο Final 4. Όταν προκριθείς στο Final 4, όλες οι ομάδες έχουν την ίδια πιθανότητα, 25%. Όταν περάσεις τον ημιτελικό, εκεί που υπάρχει το πιο πολύ άγχος, μετά λύνεσαι! Νιώθεις πιο όμορφα. Αφού έγινε, μάλιστα, μέσα στο «σπίτι» μας, σίγουρα είχαμε το πλεονέκτημα.
Ε: Απέναντι σε μια ομάδα τρία χρόνια αήττητη.
Α: Καλά, αυτό δεν το είχαμε σκεφτεί πριν. Εγώ προσωπικά, όχι. Δεν το έβλεπα ότι είναι μια ομάδα που έχει να χάσει τρία χρόνια, ακόμα κι όταν ήμασταν πίσω στο σκορ. Ήξερα ότι είναι μια πολύ καλή ομάδα, ότι πρέπει να παίξουμε πολύ καλά και να φτάσουμε σε υψηλά στάνταρ απόδοσης για να μπορέσουμε να τις κερδίσουμε. Αλλά δεν σκέφτηκα σε καμία στιγμή αρνητικά, ότι είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να χάσει. Πάντα, όλες οι ομάδες κάποια στιγμή θα χάσουν.
Ε: Είσαι από τους ανθρώπους που, βλέποντας τα μάτια των συμπαικτών του, αντιλαμβάνονται πώς θα πάει το παιχνίδι;
Α: Ναι, δυστυχώς είμαι και πολύ προκατειλημμένη και προληπτική. Καταλαβαίνω και τον εαυτό μου από το πρωί. Σαν Φιλιώ, πώς θα είμαι. Όταν έρθω στην πισίνα, καταλαβαίνω. Εάν κοιτάξω κάποια άτομα και από την ατμόσφαιρα, το πώς είναι το κλίμα, ξέρω και αν θα έχουμε καλό αποτέλεσμα.
Ε: Με τη Βουλιαγμένη, τα καλά αποτελέσματα στα δύο πρώτα παιχνίδια τα περίμενες, λοιπόν. Τα επόμενα;
Α: Στο τρίτο παιχνίδι δεν ένιωσα κάτι. Ακόμα και στο 4-1 κάτι μέσα μου έλεγε «ήρεμα, μπορούμε». Στο τέταρτο ματς, το ένιωσα, όμως. Μας έβλεπα ότι ήμασταν πολύ αγχωμένες και ότι δεν θα είμαστε αυτές που μπορούμε.
Ε: Και στο πέμπτο, πολύ ψυχωμένες.
Α: Στο πέμπτο ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε. Ένιωσα όπως ένιωσα στο πρώτο. Ήμουν 100% σίγουρη!
Ε: Θα σου πω κάποιες λέξεις και εσύ θα μου πεις τι σημαίνουν αυτές για εσένα. Είτε μονολεκτικά, είτε περιφραστικά...
** ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Οικογένεια, τα πάντα!
** ΚΟΥΠΕΣ: Ονειρεμένες στιγμές!
** ΠΟΛΟ: Ερωτάς
** ΕΡΩΤΑΣ: Ο άνδρας μου
** ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Φίλοι
** ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ: Να πω πάλι οικογένεια; Ό,τι πιο κοντά σε μας!
** ΘΥΡΑ 7: Αδέρφια!
** ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ: Μάλλον αιώνιος αντίπαλος
** ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΟ: Σπίτι μας
** ΟΝΕΙΡΟ: Να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές
** ΕΛΛΑΔΑ: Ζωή...
** ΔΙΑΚΟΠΕΣ: Χανιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου